نويسنده خبر : مهدي ملكي

در اولين روزهاي سال 1390 بود كه حضور كارلوس كرش در تهران و عقد قرارداد او با فدراسيون فوتبال ايران موجي از اميدواري را بين اهالي فوتبال و هواداران پرتعداد اين رشته ورزشي كه به واسطه اتفاقات چند سال اخير تا حدودي هم فوتبال زده شده بودند، به راه انداخت. نام اين مربي پرتغالي آنقدر دهان پركن بود كه حتي سرسخت‌ترين مخالفان فدراسيون علي كفاشيان را هم به سكوت وادار كرد. كرش مربي توانمند و با دانشي است اما پرتغالي‌ها خصوصياتي دارند كه به واسطه آن دراروپا شهره هستند! در اين شرايط مشكلات ساختاري فوتبال ايران از يك سو و ضعف مسوولان در نوع برخورد با كرش و استفاده بهينه‌ از آنچه توانمندي‌هاي او محسوب مي‌شود، باعث شده هم اكنون كه اولين ماه‌هاي اولين سال حضور كرش در ايران را پشت سر مي‌گذاريم، اميدواري‌هاي روزهاي اول جاي خود را به شك و ترديد در خصوص آينده تيم ملي بدهد. در اين بين گسيل شدن مربيان پرتغالي در ماه‌هاي اخير مزيد بر علت شده تا افرادي كه قرابت و نزديكي بيشتري با راس هرم تصميم‌سازي در فوتبال ايران دارند، بر اين نكته تاكيد داشته باشند كه نقش كارلوس كرش در اتفاقات اخير نبايد ناديده گرفت. نقشي كه تنها به حضور او در ايران خلاصه نمي‌‌شود و كرش تلاش‌هايي براي ورود هموطنان خود به فوتبال ايران داشته است. يكي از مسوولان كه در كابينه فدراسيون پيشين صاحب سمت بود و علاقه‌اي به فاش شدن نامش ندارد، در اين خصوص مي‌گويد: «فوتبال ايران در وضعيت فعلي سازماندهي ندارد. وقتي كفاشيان بيش از حد معمول به كرش اختيارات داد، مشكلات رفته رفته خودنمايي كرد. الان كرش هم سرمربي است و هم مدير تيم. براي همين در واقع كسي نيست كه كرش بخواهد به او جوابگو باشد. گرچه كفاشيان حكمي براي كرش نزده اما در حقيقت تصميم‌گيري براي تيم‌ ملي اميد و جوانان هم برعهده او است. همين مي‌شود كه كرش به خود اجازه مي‌دهد درباره تعطيلي ليگ يا كم شدن تيم‌ها اظهار نظر كند. او وقتي عدم سازماندهي را مي‌بيند، چنين رفتار مي‌كند وگرنه كجاي دنيا ليگ را تعطيل مي‌كنند؟»